Quo modo autem philosophus loquitur?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sed haec omittamus; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Certe non potest. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
- Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
- Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
- Sed ad bona praeterita redeamus.
- Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Bork Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Proclivi currit oratio. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Aliter autem vobis placet.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Cur, nisi quod turpis oratio est? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Praeteritis, inquit, gaudeo.
- His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
- Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
- Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
- Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.
